تشکر برای خنجری که در من چرخاندی

با توانایی ذاتی مان در نادیده گرفتن، له کردن و فراموش کردنِ اونهایی که فراموشمان نکرده اند، تاوان پس میدیم.
تاوانش، ناتوانیِ مطلق مان در فراموش کردنِ اونهایی ست که فراموشمان کرده اند.
شاعرا بهش میگن دارِ مکافات، عارفان می‌گن کارما، عالما می گن قانونِ عمل ها و عکس العمل ها. اسمش هر چند هزارتا که باشه، نفسش یکیه.

همینقدر تلخ
همینقدر واقعی
همینقدر انکار ناپذیز.

آررو می کنم هیچ وقت نتونی فراموش کنی کسی رو که نتونسته فراموشت کنه.